Dawno, dawno temu żyli sobie zakochani. Randkowali, obsypywali się pocałunkami a wspólnych rozmów nie było końca. Wzięli ślub, pojawiły się dzieci i randki się skończyły.
Nareszcie! Dożyłam czasu, w którym mogę usiąść wygodnie i napić się kawy bez ciągłego nawoływania „Mamooo!”. Nie dlatego, że dzieci są pod opieką innej osoby i nie z powodu ich drzemki. Rozpoczął się długo wyczekiwany okres, w którym moje dzieci zaczęły bawić się same.
Uśmiechamy się do innych, często obcych nam ludzi. Jesteśmy miłe w pracy, w rozmowie z sąsiadem, czy podczas robienia zakupów. Jak to się dzieje, że wchodząc do własnego domu cały ten czar znika?
